Jak pokonać nieśmiałość - sposoby i wskazówki

Chorobliwa nieśmiałość potrafi bardzo negatywnie wpływać na wszystkie aspekty życia. Niszczy nie tylko relacje towarzyskie, ale i kładzie się cieniem na wynikach osiąganych w nauce czy w pracy. Rozwija się w wieku dziecięcym, ale rzutuje także na życie już dorosłej osoby. Dlatego też trzeba z nią po prostu walczyć. Poniżej kilka sposobów i wskazówek, które mają za zadanie w tej walce pomóc.

Po pierwsze
Spróbuj pójść sam do knajpy lub baru i pogadać z kimś, kto też przyszedł sam (nie musi być to osoba płci przeciwnej). Nie masz nic do stracenia. Jeśli nie wyjdzie - drugi raz nie zobaczysz przecież już tej osoby na oczy.

Po drugie
Nie przygotowuj sobie scenariusza rozmowy. Co najwyżej jakieś jedno, wstępne pytanie. Jeśli będziesz mówił "z pamięci" zawsze wyjdziesz sztucznie, a żaden wątek się nie rozwinie. Nieśmiałość się pogłębi.

Po trzecie
Nie stresuj się krępującą ciszą, podczas rozmowy. To absolutnie normalne. Ewentualnie, gdy do takiej dojdzie, zadaj rozmówcy pytanie "czemu wszyscy ludzie uważają, że cisza jest bardziej krępująca niż głupkowate pytanie o pogodę?". Powinno pomóc przełamać lody i "wrzucić" rozmowę na bardziej niebanalny temat.

Po czwarte
Jeśli sądzisz, że nie jesteś w stanie rozmawiać normalnie z innymi osobami, bo masz problem z samoakceptacją, to pamiętaj, że samoakceptacja wynika właśnie z akceptacji innych. Rozmawiaj z innymi, a zobaczysz, że jeśli oni cię zaakceptują, to i ty sam siebie zaakceptujesz.

Na koniec
W kontaktach z innymi bądź po prostu sobą. Nie udawaj nikogo, nie wstydź się swoich zainteresowań i pasji. Inaczej nigdy nie poczujesz się swobodnie w towarzystwie.

Skąd się bierze nieśmiałość - przyczyny nieśmiałości

Nieśmiałość jest problemem bardzo złożonym. Jak wiadomo, jej przyczyny uzależnione są od indywidualnych przypadków i nie można wszystkich wrzucić do jednego worka. W tym wpisie postaram się odpowiedzieć na pytanie, jakie są najczęstsze przyczyny nieśmiałości.

Najczęściej nieśmiałość jest po prostu wynikiem wychowania. Jeśli dziecko nie było dostatecznie dowartościowywane przez rodziców, to potem najprawdopodobniej będzie nieśmiałe. Warto tutaj zaznaczyć, że tego typu nieśmiałość ma różne pola. Jeśli dziecku nie mówiono, że jest piękne - może mieć problem z zaakceptowaniem swojego wyglądu i z kontaktami z płcią przeciwną. Jeśli nie mówiono, że mądre - może mieć zaniżone poczucie własnej wartości pod tym kątem i nieśmiało odpowiadać na pytania nauczycieli. Ponadto, łatwo się domyślić, że zaniechanie chwalenia dziecka to mniejsze przewinienie rodzica, niż ciągłe ganienie potomka.

Nieśmiałość może się również pojawić na skutek pierwszych, nieudanych kontaktów z rówieśnikami. Dlatego też dziecko musi być do nich dobrze przygotowane. Musi być pewne siebie i pewne tego, że inne dzieci nie są pod żadnym aspektem od niego lepsze. Oczywiście, musi przy tym pamiętać, że inne dzieci nie są też gorsze. Trzeba znaleźć odpowiedni balans, tak aby dziecko ani nie stało się odtrącone, ani nie odtrącało innych.

Czasem nieśmiałość bierze się z ograniczania przez rodziców kontaktów dziecka z rówieśnikami. Z czasem wszyscy wokół dziecka stają się wtedy coraz bardziej zżyci, a ono coraz bardziej odizolowane. Przekłada się to na relacje międzyludzkie w życiu dorosłym.